Geen Angstcultuur op de werkvloer? lees dan snel verder, misschien leer je hier nog van!
Stel je nou toch eens voor dat je bij 1 van die unieke bedrijven hoort waar medewerkers geen angst ervaren. Wil je dat dan wel? Of wil je liever horen bij die enorme grote groep bedrijven waar wel een angstcultuur heerst.
Vreemde vraagstelling, eigenlijk willen we altijd uniek zijn, maar ook bij die enorme grote groep horen, want als de meerderheid het zo doet, zal het vast goed zijn.
Hoe zorg je ervoor dat je bij de grote groep hoort?
Zorg dat je geen rekening houd met mensen die fouten maken, zorg dat ze dat nooit meer doen en schreeuw ze toe dat dit de laatste keer is, anders……voor hen tien anderen. Vertel ze dat ze blij mogen zijn dat ze werk hebben in deze tijd van crisis.
Geef zeker geen complimenten, daar hebben mensen veel behoefte aan. Maar laat zien hoe ze moeten voldoen aan de prestatiedrang, targets halen en perfect zijn. Als je een compliment geeft, kan het zijn dat je mensen zeker maakt, dat moet je niet hebben. Benadruk de fouten die ze maken, het liefst ten overstaan van alle collega’s.
Snoer collega’s de mond die maar iets menselijk contact vertonen. Laat ze weten dat dit niet echt bevorderlijk zal zijn voor hun toekomst bij het bedrijf. Dreig, schreeuw en laat je horen. Zorg dat de zekere mensen onzeker worden. Het liefst zo erg dat ze met lood in hun schoenen naar het werk komen. Wie weet melden ze zich wel ziek, kan je snel afscheid van ze nemen, en een nieuwe medewerker aannemen. Dat is natuurlijk goedkoper dan investeren in de mensen die er al werken.
Uiteraard weten we allemaal dat bovenstaande cynisch bedoeld is, maar geloof me, het gebeurt, steeds meer hoor ik om me heen dat dit soort praktijken gebeuren, dat mensen niet meer met plezier naar hun werk gaan, dat ze niet meer hun mond open te durven doen als ze ergens niet blij mee zijn. Dat ze maar slikken en slikken, net zo lang tot de angst groeit, de angst omzet in frustratie met allerlei lichamelijke en geestelijke klachten tot gevolg.
Zo willen we, anno 2016, toch niet met elkaar omgaan? We leren onze kinderen op school dat angst niet goed is. Pesten mag niet als kind. Mogen volwassenen dat dan wel? Of vinden we bovenstaande geen pesten? Vinden we het normaal om zo met elkaar om te gaan? Om macht te gebruiken zodat we voor elkaar krijgen wat we willen bereiken?
Het aantal medewerkers die thuis zitten met klachten, als gevolg van omgang als hierboven beschreven, voortkomend uit angst, is enorm.
Bedenk eens wat het de maatschappij kost?
Angstige medewerkers kosten geld, ze worden ziek, ze stralen het uit naar de klanten, klanten raken ontevreden, klanten blijven weg, omzet daalt.
Met zijn allen hebben we het beter als we elkaar geen angst inboezemen. Laat 2016 een omslag zijn om angst van de werkvloer te verbannen. Ergens moeten we beginnen! Dit is het moment!